Wat?
Spiegelreflex met vijf programmastanden: auto, hoge snelheid, diafragmavoorkeuze, handmatige belichting en handmatige flits. Sluitertijden: auto - 16s tot 1/2000; handmatig – 1s tot 1/2000s en B. TTL centrummetng met SPD sensor. Autodrive, zelfontspanner (10 sec), 4x AA batterijen. Heel veel LED'jes voor van alles.
Waneer?
1989
Hoe
Gekregen van een oom.
Nou?
Nog een spiegelreflex. Het is leuk dat ik hem van mijn oom heb gekregen, maar verder doet hij me niet veel. Als camera is hij prima, goede fotyo´s en zo. Er moeten batterijen in, wat ik altijd een nadeel vind. Hij is makkelijk in het gebruik als je hem op auto zet, je kan kiezen voor diaframa of sluitertijdvoorkeur, of hem helemaal handmatig instellen. De sluiterknop is behoorlijk gevoelig, zoals ik to mijn irritatie heb ondervonden. Stond ik nog mijn compositie te bepalen en - BZZZZZ! - had ie alweer een foto gemaakt en doorgespoeld. Daar houd ik niet zo van.
Maar goed, verder is het dus een goede camera.
Ik heb er een cameratas bij, een geelgroen filter, een UV/filter en verschillende lenzen:
- een standaard DSB 50mm lens, 1:1.9
- een zoomlens: MC Zoom 35-70mm 1:3.5-4.5
- een groothoeklens: ML 28mm 1:2.8
- een ML 135mm 1:2.8
- een albinar auto teleconverter 2x
Ik heb nog een extra lens (ML 50mm 1:2), die ik in een veld op IJsland heb gevonden. Sterker nog, ik vond een hele camera, maar die lag er duidelijk al een hele tijd en was compleet verroest. Ik heb alleen de lens bewaard, bij wijze van aandenken, als zat er wel wat roest aan, en een soort van schimmelvlek binnenin. Toen ik de 109 kreeg, dacht ik weer aan deze lens - ook een Yashica - en heb hem voor de grap eens op de camera geschroeft. Hij blijkt het nog gewoon te doen ook!
