Het leuke is dat dit vrij makkelijk zelf te maken is.
Eerst heb ik het volgende bij elkaar gezocht±
Toen een pinhole gemaakt. Neem een vierkantje blik (met schaar uit blikje geknipt, een paar centimeter in het vierkant is genoeg) en duw er met een balpen een klein deukje in. Schuur met het fijnste schuurpapier dat je kunt vinden over de bolle kant van het deukje. Zo wordt het blik daar wat dunner. Prik dan zachtjes met een draaiende beweging met de naald in de holte van het deukje zodat er een klein gaatje ontstaat. Draaien zodat het mooi rond wordt, zachtjes omdat je een heel klein gaatje wilt hebben (0,25 mm wordt vaak aangeraden, er zijn methoden te vinden om het te meten, maar dat is gedoe, dus meestal doe ik maar wat). Schuur weer voorzichtig over de bolle kant zodat er geen uitstekende randjes om het gat zitten (die houden het licht tegen). Et voila!
Nu het blik, de camerabody. Maak een gat midden in het blik. Ik sloeg eerst met een spijker een gat erin, en pielde dat met de blikopener van mijn zakmes groter. Zorg dat er niet te veel scherpe randjes aanzitten, daar haal je je maar aan open.
Tape dan het pinhole-blikje achter het gat. Zorg ervoor dat je gaatje netjes in het midden zit. In een vlaag van vooruitdenken had ik mijn gaatjes precies op een stip in de opdruk van het blikje gamaakt, dat was makkelijk bij het uitlijnen. Zorg ervoor dat je het helemaal rondom tapet, zodat er alleen licht door het pinhole kan vallen, en niet langs de randen van het grotere gat. Plak een stukje duct tape aan de buitenkant over het gat als sluiter.
Maak de binnenkant van het blik zwart met de marker. Van tevoren met zwarte verf kan ook, maar die had ik niet, en een marker wel. Pas op dat je je pinhole niet volsmeert met inkt of verf, dat is snel gebeurd met zo’n klein gaatje als je niet oplet.
Het blik moet straks lichtdicht en waterdicht worden afgesloten. Heb je geen bijpassend deksel, maak er dan een. Het plastic deksel op mijn blik was een beetje doorschijnend, dus heb ik dat nog extra lichtdicht gemaakt met een stuk op maat geknipt karton (van de verpakking van mijn draadontspanner, met plaatje dat prachtig bij het ronde deksel past).
Nu kan de camera geladen worden. Neem camera en papier mee naar je donkere kamer (of wisselzak, of een donkere slaapkamer onder het dekbed) en laad de camera met een vel fotopapier. Misschien moet je het nog wat bijknippen om het passend te maken. Dat moet dan op de tast gebeuren, want je papier moet uiteraard helemaal in het donker blijven.
Zorg ervoor dat het papier tegenover het gat zit, dus niet eroverheen valt, en dat de emulsiekant naar het gat gericht is (kun je voelen, offer desnoods een velletje op om het in het licht te bekijken en te betasten voor je het definitieve papier laadt).
Doe het deksel op het blik, en tape eventueel nog een laag ducttape eroverheen voor de zekerheid, zodat het echt helemaal lichtdicht is.
De camera is nu klaar. Zoek een plekje waar ie een paar maanden kan staan zonder te bewegen, met uitzicht een een beetje voor- of achtergrond en flink wat licht. Naar het zuiden gericht is wel handig om de baan van de zon vast te kunnen leggen, in elk geval niet naar het noorden gericht. Die van mij hing buiten op het dak aan de regenpijp van de dakkapel getapet.
Nu is het verder een kwestie van afwachten. Hoe langer je de fotot laat hangen, hoe breder de baan van de zon, al zal je na een half jaar wel alle varianten hebben gehad. Mijn belichtingstijden varieerden van drie weken tot drie maanden.
Na een paar weken is de foto zo overbelicht dat het papier niet eens meer ontwikkeld hoeft te worden. Je ziet zo al de foto. Alleen is die niet gefixeerd, dus te veel licht zal hem toch uitwissen. De truc is dan om het beeld dat je ziet in te scannen. Volgens de handleidingen die ik vond, zou de fysieke foto daarmee dan vernietigd worden, maar dat viel nogal mee bij mij.
Het fotopapier is misschien wat bleek, maar als je bij het scannen het contrast flink opschroeft komt er een duidelijk beeld naar boven. De scans zien er in eerste instantie wat obscuur uit, maar wat je ziet is een negatiefbeeld. Draai je de foto om in Photoshop of zo, dan komt er zowaar een herkenbaar beeld naar voren. Overigens komt het beeld ook ondrsteboven en in spiegelbeeld op het papier, dus dat kun je ook nog rechttrekken.
