Het leek me in elk geval wel een mmooie gelegenheid om mijn repatariekunsten eens te oefenen (die eigenlijk nog niet eerder geoefend waren). De Reflekta werd dus uit elkaar geschroefd (makkelijke rgezegd dan gedaan, want alle schroefjes en dingetjes zater retevast) en porde wat rond in het binneste. Ik slaagde erin om in een paar seconden bijna de spiegel onherstelbaar te mollen door het stof eraf te vegen en daarbij tegelijk ook bijna het zilver weg te poetsen. Ik kon niet bij het sluitermecahnisme komen, en ook de focusknop weerstond al mijn pogingen hem los te krijgen. Tot zo ver mijn reparatietalent...
Ik slaagde er wel in de sluiterknop te repareren, door een bepaald veertje dat te strak zat weg te halen. Moeilijk te omschrijven wat er precies aan mankeerde (je moet erbij geweest zijn), maar het veertje weghalen loste het probleem in elk geval op. Dat veertje was wel de beveiliging tegen dubbele belichtingen, maar ach, wil wil dat nou?
Ook het weer in elkaar schroeven van de camera was een helse taak. Dingen uit elkaar halen blijkt een stuk makkelijker dan ze weer in elkaar zetten. Ik was dus een beetje bezorgd of ik het ding met al mijn gepulk en gewrik niet onherstelbaar kapot zou hebben gemaakt, maar een volgende rolletje bewees dat hij het nog gewoon deed. En dankzij de gerepareerde sluiterknop nog makkelijker ook.
Al met al is het best een functionele camera. De gefixeerde focus en beperkte sluitertijden zijn niet zo erg, want dankzij de verschillende diafragma's kun je toch nog scherpe foto's maken vanaf 2,5 meter. Daar kan ik wel mee leven.