Je kunt een filmrolletje ook achterstevoren belichten. Je foto's krijgen dan een bruinige tot vuurrode tint.
Wat je nodig hebt:
Redscale houdt in dat je de film vanaf de verkeerde kant belicht. Een filmrolletje bestaat uit een strook plastic, met daarop aan één kant een laag emulsie.Normaal gesproken valt het licht eerst op de emulsie, maar bij redscale gaat het licht eerst door de strook plastic. Het resultaat is een foto die een rode tint heeft. Google op redscale en je ziet van ik bedoel.
Nu kun je die film kant en klaar kopen (o.a. via de lomografie-site), maar goedkoper en leuker is natuurlijk om zelf redscale film te maken.
Dat is verrassend eenvoudig. Je hebt twee filmrolletjes nodig. Het ene rolletje offer je op (als je zoals ik wel eens vergeet of er nou een rolletje in je camera zat of niet heb je misschien wel een per ongeluk belicht rolletje rondslingeren). Trek alle film eruit, en knip die zo af dat er nog een paar centimeter aan het rolletje blijft zitten.
Neem dan een nieuw rolletje en knip het eerste smalle stukje eraf.
Plak dan met een stukje plaband de twee rolletjes aan elkaar, en zorg ervoor dat een glimmende kant grenst aan een doffe kant.
Zoek dan een donkere plek op. Echt geen-hand-voor-ogen-donker dus. Een doka is ideaal, maar ‘s avonds onder een dekbed, met het licht uit en de gordijnen dicht wil ook wel. Zolang er maar absoluut geen licht op de film kan vallen. Draai dan met behulp van een paperclip of zo de film van het nieuwe rolletje in het oude, opgeofferde rolletje. Knip aan het eind de film los van het nieuwe rolletje (maar laat een paar centimeter zitten voor de volgende keer, dat scheelt weer een rolletje opofferen). Knip tot slot een nieuw smal stukje aan je redscale film. Het smalle trookje moet aan de kant van het uitstekende dingetje zitten.
Klaar! Nu kun je gaan fotograferen. Ik hem mij laten vertellen dat het verstandig is om een of twee stops te overbelichten, omdat redscal anders nogal donker uitvalt. In mijn geval heb ik 200 iso film, die ik belicht alsof het 100 iso is. (Om eerlijk te zijn heb ik geen keus, want door een deuk in de verstelring van mijn Olympus Trip zit hij muurvast op 100 iso. Maar in dit geval is dat dus een gelukkig toeval.)
